ما از ناشناخته ها آمده ایم و به درون ناشناخته ها نیز حرکت میکنیم.
ما هزاران بار در اینجا بودهایم و هزاران یار دیگر نیز اینجا خواهیم بود.
جوهر وجودی ما نامیرا است. ولی بدن هایمان. تجلی های ما فانی است
قلب ما. خانه ای که در آن سکنا داریم. ذهنما. این ها از چیزهای مادٌی تشکیل شده اند.
این ها فرسوده میشوند. پیر میشوند و خواهند مرد.
ولی آگاهی ما. آنچه که بودی دارما و گوتا بودا به آن ((بی ذهنی)) NO-MIND گفته اند.
ورای بدن و ذهن است. چیزی است ورای همه چیز.
آن ((بی ذهنی)) جاودانه است.
به بیان و تجلٌی می آید و بار دیگر به ناشناخته باز میگردد.
این حرکت از ناشناخته به شناخته و از شناخته به ناشناخته تا ابد ادامه دارد.
تا وقتی که شخص به روشنی برسد.
آنگاه این آخرین زندگی او خواهد بود؛ آنگاه این گل بار دیگر بر نخواهد گشت.
این گلی که از خویشتن آگاه شده نیازی ندارد تا به زندگی باز گردد.
زیرا که زندگی چیزی نیست جز مدرسه ای برای آموختن.
اینک او درس را آموخته. اینک او ورای توهٌمات است
برای نخستین بار او از شناخته. نه به ناشناخته. بلکه به ناشناختنی UNKNOWABLE رکت خواهد کرد
ممنون اگه خوندید
موفق باشی...
سلام پویا خوبی
زندگی سه چیز را به من آموخت
اموخت که نفس کشیدن راحت نیست
اموخت که بخشیدن ممکن نیست
آموخت که عاشق شدن رویاست
متن خوبی بود .بازم سر بزن خوشحال میشم
موفق باشی و پویا
((بازم سر بزن))
انقدر از این کلمه و کلمات شبیه به این مثل: به ما هم سر بزن و به کلبه ما هم بیا و ...
بدم میاد
تنفر دارم ازشون اگه لطف کنی دیگه تکرار نکنی ممنون میشم
میدونی چیه آدم از خیلی چیزا بدش میاد متنفر میشه ولی بیشتر وقتا مجبور میشه همه رو تحمل کنه پس دیگه نگو متنفرم در ضمن دستت رو شد اسم وبلاگت برام جای سوال داشت حالا یه جورایی میشه شناختت جناب مرموز
راستی یادم رفت سلامممممممممممم و دیگه این که یادم باشه نگم .....
موفق باشی و عاشق عشق